ตกเป็นผู้ต้องหาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เพิ่งทราบข้อหาเมื่อไม่นานมานี้ ทบทวนความผิดอยู่เงียบๆอย่างไม่มีข้อสรุปมาหลายวัน
ไม่อาจบอกได้ว่าตัวเองไม่ผิด แต่รู้สึกว่าการอยู่ร่วมกันนั้นควรแชร์ความผิดนี้ออกให้เท่าๆกัน
ไม่อาจบอกได้ว่าตัวเองไม่ผิด แต่รู้สึกว่าการอยู่ร่วมกันนั้นควรแชร์ความผิดนี้ออกให้เท่าๆกัน
ข้อหาที่เรายอมรับด้วยความสงสัย ตัดทอนความรู้สึกที่ดีออกทีละน้อย คล้อยตามด้วยความเชื่ออย่างงมงาย
ไม่อาจโยนความผิดนี้ให้ใคร แบกรับและทบทวนตัวเองอย่างช้าๆ
คำพูดที่ร้ายกาจของเราทำร้ายคนอื่นได้เพียงนี้เชียวหรือ?
คำพูดจากปากนี้เพียงพอให้ทุกคนเกลียดได้จริงหรือเปล่า?
คำพูดนี้จะนำพาสิ่งที่เรียกว่าความสุขให้ลอยห่างออกจากเราได้จริงๆน่ะ?
ไม่อาจโยนความผิดนี้ให้ใคร แบกรับและทบทวนตัวเองอย่างช้าๆ
คำพูดที่ร้ายกาจของเราทำร้ายคนอื่นได้เพียงนี้เชียวหรือ?
คำพูดจากปากนี้เพียงพอให้ทุกคนเกลียดได้จริงหรือเปล่า?
คำพูดนี้จะนำพาสิ่งที่เรียกว่าความสุขให้ลอยห่างออกจากเราได้จริงๆน่ะ?
เหมือนแอปเปิ้ลอาบยาพิษร้าย
หรือเหมือนมีดกรีดเฉือนหัวใจ
วาจาเรานั้นช่างร้ายกาจเพียงนี้จริงหรือ?
หรือเหมือนมีดกรีดเฉือนหัวใจ
วาจาเรานั้นช่างร้ายกาจเพียงนี้จริงหรือ?
พูดอย่างไม่ได้คิดอะไร
พูดไปอย่างที่ใจคิด
นั่นทำให้คนอื่นเสียใจไปมากน้อยแค่ไหนกันนะ
พูดไปอย่างที่ใจคิด
นั่นทำให้คนอื่นเสียใจไปมากน้อยแค่ไหนกันนะ
เฝ้าหาคำตอบเพื่อแก้ไข
ไล่ถามคนที่คิดว่าจะพูดความจริง
ไม่อาจได้ข้อสรุปที่ชัดเจน นั่นเพราะข้อหานี้เลื่อนลอยเกินไป หรือคนตอบเกรงใจที่จะตอบ หรือเป็นเราที่แบกรับความผิดนี้ไว้ด้วยความสงสัยจากก้นบึ้งหัวใจ
ไล่ถามคนที่คิดว่าจะพูดความจริง
ไม่อาจได้ข้อสรุปที่ชัดเจน นั่นเพราะข้อหานี้เลื่อนลอยเกินไป หรือคนตอบเกรงใจที่จะตอบ หรือเป็นเราที่แบกรับความผิดนี้ไว้ด้วยความสงสัยจากก้นบึ้งหัวใจ
ปิดปากตัวเองลงอย่างช้าๆ
ปิดกั้นวาจาไม่ให้ไปทำร้ายใคร
พยายามไม่พูดในทุกสิ่งที่คิดออกไป พยายามไม่ให้ใครๆเกลียด แม้กระทั่งต้องพยายามจนไม่เป็นตัวของตัวเองก็ยอม
เพื่อให้ได้คำตอบที่ถูกต้องนี้มา เพื่อไม่ให้ต่อไปต้องเสียความรู้สึกที่ดีกับคนอื่นอีก
ปิดกั้นวาจาไม่ให้ไปทำร้ายใคร
พยายามไม่พูดในทุกสิ่งที่คิดออกไป พยายามไม่ให้ใครๆเกลียด แม้กระทั่งต้องพยายามจนไม่เป็นตัวของตัวเองก็ยอม
เพื่อให้ได้คำตอบที่ถูกต้องนี้มา เพื่อไม่ให้ต่อไปต้องเสียความรู้สึกที่ดีกับคนอื่นอีก
แต่นี่จะใช่ข้อหาที่ถูกต้องจริงๆหรือ?
โดนตั้งข้อหาตั้งมากมาย ข้อหาอื่นพอรับได้
แต่ข้อหาใหญ่ข้อนี้ใช่การใส่ร้ายหรือเปล่านะ?
มองโลกในแง่ดีเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด 55
ได้แต่เจ็บใจอยู่ลึกๆที่เคยวางใจ
ปลอบตัวเองว่านี่ข้อเสียที่เรามองข้ามไป
น่าจะขอบคุณคนที่ตั้งข้อหาให้ด้วยซ้ำที่หวังดีต่อเราถึงเพียงนี้
แต่ข้อหาใหญ่ข้อนี้ใช่การใส่ร้ายหรือเปล่านะ?
มองโลกในแง่ดีเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด 55
ได้แต่เจ็บใจอยู่ลึกๆที่เคยวางใจ
ปลอบตัวเองว่านี่ข้อเสียที่เรามองข้ามไป
น่าจะขอบคุณคนที่ตั้งข้อหาให้ด้วยซ้ำที่หวังดีต่อเราถึงเพียงนี้
แต่ไม่ว่ามันจะคือความจริงหรือการซัดทอดใดๆ
ก่อนจะปิดปากลงขอพูดเรื่องหนึ่งอย่างที่ใจคิดได้ไหม
เสียใจที่ต้องจบแบบนี้จริงๆ
แม้เราจะพยายามแล้ว แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่พยายามก็ไม่เป็นผล
คำพูดเราทำร้ายคนอื่น แต่คำพูดคนอื่นก็ทำร้ายเราเช่นกัน
การยอมรับกันและกันนั้นมันเป็นเรื่องยากเหลือเกิน
ถนอมความรู้สึกที่เหลืออยู่น้อยนิดกันเถิด มิตรภาพน่ะ… ถ้าไม่เคารพนับถือซึ่งกันและกันมันก็จบ
ก่อนจะปิดปากลงขอพูดเรื่องหนึ่งอย่างที่ใจคิดได้ไหม
เสียใจที่ต้องจบแบบนี้จริงๆ
แม้เราจะพยายามแล้ว แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่พยายามก็ไม่เป็นผล
คำพูดเราทำร้ายคนอื่น แต่คำพูดคนอื่นก็ทำร้ายเราเช่นกัน
การยอมรับกันและกันนั้นมันเป็นเรื่องยากเหลือเกิน
ถนอมความรู้สึกที่เหลืออยู่น้อยนิดกันเถิด มิตรภาพน่ะ… ถ้าไม่เคารพนับถือซึ่งกันและกันมันก็จบ
ปล.อย่าได้ร้องไห้คร่ำครวญใดๆ หรืออย่าเสียใจที่เป็นแบบนี้ เพราะความผิดทั้งหมดเราขอรับไว้เพียงคนเดียวแล้ว
MUA~MUA 
)
ตื่นมาอีกทีวันนี้ก็มีลมหนาวซะแล้ว ลองมองย้อนกลับไป นี่ก็เป็นปีที่สามแล้วนะที่มาอยู่โรงพยาบาลชุมชน (และก็อาจจะป็นปีสุดท้ายที่อยู่รพช.)
แต่ไม่เป็นไร ท่องเที่ยวทั่วไทย ไม่ไปไม่รู้ค่ะ ถึงไม่ได้ออกนอกประเทศ แต่ทริปนี้ก็มีอะไรดีๆที่อยาก นำเสนอเหมือนกัน
(แต่แอบรู้สึกว่าไม่ได้กลิ่นทะเลเลยแหะ หรือว่าจริงๆแล้วมันไม่ใช่ทะเล งงจัง) ขบวนทริปได้ไปสักการะกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ (ได้มีโอกาสเสี่ยงเซียมซี ไม่ดีไม่ร้ายเกินไป พอทำใจให้อยู่ในความไม่ประมาท) จากนั้นก็ไปแวะซื้อของฝาก อาหารแห้ง อยากบอกว่าแผงขายอาหารมีแต่น่ากินทั้งนั้นเลย แต่เสียดายที่ซื้อได้ไม่เยอะ เพราะกลัวของเสียซะก่อนถึงวันกลับ
minnie's space 